• Wadą jest stosunkowo duże napięcie zakłócające powstałe na skutek odsunięcia elektrod odniesienia.
• Nie nadaje się ona do sondowania geoelektrycznego; jednakże, jak już wspomniano, można na podstawie uzyskiwanych oporów określić głębokość występowania obiektu.
• Niewątpliwą zaletą jest duża szybkość pomiarów. Wpływa na to konieczność przesuwania tylko dwóch elektrod (elektrody odniesienia są, na czas pomiarów, na stałe wbite w grunt).
• Metoda umożliwia pomiary w miejscach, gdzie nie zmieściłby się układ czterech lub więcej elektrod np. w zakamarkach budynków lub w terenie porośniętym roślinnością.
• Dzięki operowaniu tylko dwiema elektrodami możliwa jest szybka i łatwa zmiana ich rozstawu; można np. zagęścić pomiary w miejscach "interesujących", które, dla osoby dobrze obeznanej z metodą, są widoczne w trakcie pomiarów.
• Bezkierunkowość metody odgrywa niebagatelną rolę. Nie występują różnice w czułości w przypadku badania obiektów podłużnych, bez względu na kąt między osią zestawu elektrod a osią obiektu [5],[13]. W innych metodach różnice te mogą fałszować wyniki badań.
• Bardzo istotny jest fakt, że nie występuje zafałszowanie wyników pomiarów dokonanych w zagłębieniach lub na wzniesieniach terenu, co występuje np. w metodzie Schlumbergera [5],[13].
• Przenoszenie elektrod nie jest sprawą trudną, gdyż ich kolejność jest nieistotna - zamiana elektrody prądowej z napięciową nie wywołuje zmian mierzonego oporu. W związku z tym wystarczy po każdym pomiarze przesuwać tylko jedną elektrodę (metoda krokowa). Zupełnie inaczej ma się sprawa np. w metodzie Wenera, gdzie każdy kolejny pomiar wymaga przesunięcia wszystkich czterech elektrod [1, 2].

W badaniach elektrooporowych możliwe jest użycie zarówno prądu stałego jak i zmiennego. W badaniach przedstawionych w niniejszej pracy wykorzystywano prąd zmienny. Zastosowanie zarówno prądu stałego jak i zmiennego ma wady i zalety.